Trzecia odsłona cyklu. Wymęczony ciężkim zapaleniem gardła nabrałem niemożliwej do okiełznania chęci zrobienia jeszcze kilku zdjęć. Gdzi...

Trzecia odsłona cyklu. Wymęczony ciężkim zapaleniem gardła nabrałem niemożliwej do okiełznania chęci zrobienia jeszcze kilku zdjęć. Gdzieś, z tyłu głowy czuję, że nie trafiłem jeszcze na ten jeden kadr spinający wszystko w jedną całość. Wysoka gorączka spowodowała, że postanowiłem zagłębić się w sztukę alchemii fotografii i odnaleźć kamień filozoficzny, który zamieni wszystko w złoto. Miejmy nadzieję, że to przejdzie. Z drugiej zaś strony to czego właśnie szukam to nic innego jak alchemiczna kwintesencja = quinte_sentia = piąty element. Historia uczy, że nie znajdę ale czy to miałoby mnie powstrzymać?

Tymczasem pozwoliłem sobie na pewną dowolność, w traktowaniu pierwotnego tematu - co będzie widać na załączonych zdjęciach.

  Niemal przypadkowy esej powoli przekształca się w pełnoprawną serię podlegającą wielorakim interpretacjom. Aż trudno uwierzyć, że ten...

 

Niemal przypadkowy esej powoli przekształca się w pełnoprawną serię podlegającą wielorakim interpretacjom. Aż trudno uwierzyć, że ten projekt wzbudza takie emocje. Przyznam, że zaangażowałem się weń całym sobą i ostatni weekend znów spędziłem na przeglądaniu się w wystawowych szybach (z nieodłącznym towarzyszem). Co znalazłem tym razem? Co chciałem znaleźć?

Od dawna marzyłem o dużej serii retro-portretów kobiet. Życie jest jednak przewrotne i nie zawsze pozwala zrealizować zamierzenia. K...

Od dawna marzyłem o dużej serii retro-portretów kobiet. Życie jest jednak przewrotne i nie zawsze pozwala zrealizować zamierzenia. Koniec końców, bilans musi się zgadzać. Tak było i w tym przypadku, bowiem w wyniku niezwykłego zbiegu okoliczności zamiast obszernego ożywionego cyklu, powstał krótki esej, odwrócony o 180 stopni od pierwotnych założeń.

A jak do tego doszło? Ot, wyruszyłem na miasto z nieodłącznym towarzyszem w poszukiwaniu śladów życia, zgiełku miasta i radości. A co znalazłem? Martwą ciszę, wyobcowanie, smutek i łzy.

Wspaniały wieczór spędziłem wczoraj w Sali Kongresowej na koncercie legendarnego gitarzysty jazzowego, Johna Scofielda. Jak zwykle w tak...

Wspaniały wieczór spędziłem wczoraj w Sali Kongresowej na koncercie legendarnego gitarzysty jazzowego, Johna Scofielda. Jak zwykle w takich sytuacjach nasuwa się pytanie – robić zdjęcia czy słuchać? Słuchałem.

Reportażyk z wydarzeń jakie miały miejsce dziś, tj. 23 sierpnia w Śródmieściu. Hucznie obchodzono 67 rocznicę zdobycia gmachu PAST`y. ...

Reportażyk z wydarzeń jakie miały miejsce dziś, tj. 23 sierpnia w Śródmieściu. Hucznie obchodzono 67 rocznicę zdobycia gmachu PAST`y. Strategicznie i mentalnie, była to ważna budowla podczas Powstania Warszawskiego. Przypomnę, że był to drugi pod względem wysokości budynek w okupowanej Warszawie (palma pierwszeństwa przysługiwała Prudentialowi, mieszczącemu się na Placu Napoleona – dziś Powstańców Warszawy).

Gmach swą nazwę zawdzięcza Polskiej Akcyjnej Spółce Telefonicznej, która urzędowała w tym miejscu od 1922 roku. Po wojnie przedsiębiorstwo zostało znacjonalizowane i dziś mało kto pamięta o nim i o budynku. To o tyle dziwne, że wychodząc z metra Świętokrzyska, nie sposób go nie zauważyć.

Tyle tytułem wstępu. Nie będę się przesadnie rozpisywał o ciekawej historii tej budowli bo każdy z nas może z łatwością wpisać w wyszukiwarce jej nazwę, a z resztą, jak mawiają Anglicy – it`s all PAST now.

Oaza Spokoju Projekt z kolejnym koncertem w Pracovni – fotorelacja. Pocztówki dźwiękowe wyszły z “mody”. Pozostały nieme zdjęcia. Szk...

Oaza Spokoju Projekt z kolejnym koncertem w Pracovni – fotorelacja.

Pocztówki dźwiękowe wyszły z “mody”. Pozostały nieme zdjęcia. Szkoda, bo koncert udany i warto było usłyszeć grupę “na żywo”. 

PS Robota V-Jay’a to majstersztyk

Dziś dużo materiału. Mnóstwo nawet.Wybrałem się bowiem na Krakowskie Przedmieście by zatrzymać w kadrze kilka chwil z obchodów 1 rocznicy...

Dziś dużo materiału. Mnóstwo nawet.Wybrałem się bowiem na Krakowskie Przedmieście by zatrzymać w kadrze kilka chwil z obchodów 1 rocznicy katastrofy S.

Dużo się działo. Były znicze, kwiaty, śpiewy, filmy i rozmowy ze świadkami tamtych wydarzeń. Nieskończona wprost ilość kadrów do wykorzystania. Ludzie na ogół nastawieni pokojowo względem fotografów, pod warunkiem złożenia deklaracji, że nie jest się z TVN`u. Sumienie mam więc czyste – nie jestem pracownikiem tej stacji.

Zagadnął mnie jeden Pan i prosił, abym koniecznie napisał, że on przyszedł tam jedynie po to, aby obserwować histerię swoich rodaków. Prośbę spełniam, a innym pozwolę się wypowiedzieć poprzez zdjęcia.